من نه عاشق بودم و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من... من خودم بودم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزد...

روزهای بارونی رو خیلی دوست دارم، معلوم نمیشه منتظر تاکسی هستی یا آواره خیابونا، بخار توی هوا مال سرماست یا دود سیگار، روی گونه ات اشکه یا دونه های بارون...

مگر قلب من بت بود که خــ ـدا براي شکستنش تو را فرستاد...

ای کاش انسانها همانقدر که ازارتفاع هراس داشتند !کمی هم از پستی میترسیدند

‏ چه سخت .. هم پاییز باشد ! ... هم ابر باشد !... هم باران باشد ! ... هم خیابان ِ خیس باشد ! ... اما... نه تو باشی ... نه دستی برای فشردن باشد ... نه پایی برای قدم زدن باشد ... و نه نگاهی برای زل زدن ....

شايد روزی .... دوباره در گذر زمان به يكديگر برسيم! آنروز من اشتباه گذشته را تكرار نخواهم كرد ! تو را از دست مي دهم اما غرورم را نه

آدمهاى ساده را دوست دارم، همانها كه بدى هيچكس را باور ندارند، همانها كه براى همه لبخند دارند ،همانها كه بوى ناب"آدم دارند

کسی که رنگ پریدگی خزان را ادراک کرده

باشد به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بست

دار بزن … خاطرات کسی که تـو را دور زده

دوستت دارم

تکیه کلام تو بود

من بی جهت به آن تکیه داده بودم

حضورت در کنار من معجزه نبود

نبودنت هم فاجعه نیست

فردا روزِ دیگری برای من خواهد بود

دیگر هیچ چیز مشترکی بین ما نیست

نمی بخشمت

ولی فراموشت می کنم

چه داروی تلخی است ، وفاداری به خائن

مشکل از تو نبود

از من بود

با کسی حرف میزدم

که سمعک هایش را

من از عشق گفتم

تو مدل ماشینم را پرسیدی

من از محبت گفتم

تو محل زندگیم را پرسیدی

من از دوست داشتن گفتم

تو وضعیت حسابِ بانکیم را جویا شدی

من از ارزش ها گفتم،ارزش هایی که قیمت ندارند،امّا تو

این که هر بار سرت با یکی گرم باشد دلیل بر ارزش ات نیست

از حساب و کتاب بازار عشق هیچگاه سر در نیاوردم

و هنوز نمی دانم چگونه می شود هربار که تو بی دلیل ترکم می کنی

و اينك باران

بر لبهء پنجرهء احساسم مي نشيند

و چشمانم را نوازش مي دهد

تا شايد از لحظه هاي دلتنگي عبور كنم

یک روز توی پیاده رو به طرف میدان تجریش می رفتم... از دور دیدم یک کارت پخش کن خیلی با کلاس ، کاغذهای رنگی قشنگی دستشه ولی به هر کسی نمیده! خانم ها رو که کلا تحویل نمی گرفت و در مورد آقایون هم خیلی گزینشی رفتار می کرد و معلوم بود فقط به کسانی کاغذ رو می داد که مشخصات خاصی از نظر خودش داشته باشند ، اهل حروم کردن تبلیغات نبود... احساس کردم فکر می کنه هر کسی لیاقت داشتن این تبلیغات تمام رنگی گرون قیمت رو نداره ،لابد فقط به آدمهای باکلاس و شیک پوش وبا شخصیت میده! از کنجکاوی قلبم داشت می اومد توی دهنم...!!! خدایا ، نظر این تبلیغاتچی خوش تیپ و با کلاس راجع به من چی خواهد بود؟! آیا منو تائید می کنه ؟!!  کفشهامو با پشت شلوارم پاک کردم تا مختصر گرد و خاکی که روش نشسته بود پاک بشه و کفشم برق بزنه! شکم مبارک رو دادم تو و در عین حال سعی کردم خودم رو بی تفاوت نشون بدم! دل تو دلم نبود. یعنی منو می پسنده ؟ یعنی به من هم از این کاغذهای خوشگل میده...؟! همین طور که سعی می کردم با بی تفاوتی از کنارش رد بشم با لبخند نگاهی بهم کرد و یک کاغذ رنگی به طرفم گرفت و گفت :  " آقای محترم! بفرمایید ! "  قند تو دلم آب شد! با لبخندی ظاهری و بدون دستپاچگی یا حالتی که بهش نشون بده گفتم :  ا ِ ، آهان ، خب چرا من ؟ من که حواسم جای دیگه بود و به شما توجهی نداشتم! خیلی خوب ، باشه ، می گیرمش ولی الآن وقت خوندنش رو ندارم!"  کاغذ روگرفتم ... چند قدم اونورتر پیچیدم توی قنادی و اونقدر هول بودم که داشتم با سر می رفتم توی کیک تولدی که دست یک آقای میانسال بود! وایسادم وبا ولع تمام به کاغذ نگاه کردم ، نوشته بود :

.

.

دیگر نگران طاسی سر خود نباشید، پیوند مو با جدیدترین متد روز اروپا و امریکا !!!

تا حالا دقت کردین ما آدما همیشه دلتنگ اونی هستیم که نیست. و حوصله کسی رو نداریم که هست

از حسادتی که دروجودم نهفته متنفرم حسادتی که همچو انگل به من چسبیده و نمیگذارد به راحتی زندگی کنم حسادتی که سال هاست در وجودم چنگ انداخته اما من نمیگذارم از مرزی که برایش ساخته ام جلو تر بیابد و مرا تسخیر کند هرگز !سالهاست بااو مبارزه کرده ام کاش برای همیشه میرفت انکار نمیکنم اما از این که به من زل میزنند و میگویند :حسود ! متنفرم آخرمن چه گناهی کرده ام که باید این مهمان ناخوانده مدام کنارم باشد حسادت مهمانی نیست که من آنرا دعوت کرده باشم و از بودنش لذت ببرم کاش آدمهایی که به این سادگی مرا حسود خطاب میکنند به همین سادگی هم درونم را میدیدند که چگونه در حال چنگ و ستیز با این مهمان ناخوانده ام اما حیف که همه هنگام دیدن واقعیت ها کورند

آسمان فریاد میکشد و به جایش از چشمان من باران میبارد ابرها به هم میخورند و به جایش قلب من میشکند کوه ها به هم نمیرسند و به جایشان من احساس تنهایی میکنم گل آفتابگردان به ماه پشت میکند و به جایش من در حسرت نگاهی صمیمانه ام رودخانه خشک میشود و من به جای ماهی ها نفس نفس میزنم درختان خشک میشوند و من به جایشان فلج میشوم اما کدام یک از این ها حاضر است وقتی من ناراحتم فقط یک لحظه احساس همدردی کند؟

نگریستم به گریستنت، گریستم به نگریستنت، گریستم و تو نگریستی، نگریستم و تو گریستی، گریستم تا نگریستی،پس بنگر به گریستنم تا بنگرم به نگریستنت ، مخت سوت کشید یا بازم بگم؟؟؟

این آخرین چیزیه که از تو برام مونده، جای پاهات رو دیوار اتاقم... یادت بخیر... عجب مارمولکی بودی...